سازه های چادری

چادر یک پوسته کششی یکپارچه نازک است که بوسیله یک ستون یا قوس فشاری نگه داشته می شود.
چادر نوعی متفاوت از سازه های کابلی با انحنای مضاعف است که در آن فاصله بین کابل ها کاهش یافته و به صفر رسیده و سطح آن یک پوسته پیوسته گردیده است.
چادرها تنها نیروی فشاری را در صورت کمانش تحمل می کنند و در برابر خمش و نیروهای دیگر مقاومتی ندارند.
چادرها برای مقاومت در برابر فشار باید افت داشته باشند.
همچنین برای مقاومت در برابر نیروی باد و افزایش عمر شرط اساسی آنست که چادرها مانند یک سازه با انحنا مضاعف طراحی گردند.
در سازه های چادری فرم معماری و عملکرد سازه ای یکی هستند.
سازه های غشایی در سال 1960 توسط فرانک اوتو رواج دوباره ای گرفت. دو طرح پیشنهادی او عبارتند از:
شبکه سیمی آویخته که در نمایشگاه مونترال و همچنین ورزشگاه المپیک مونیخ استفاده شد.که هر دو، جزءعظیم ترین و پیچیده ترین سازه های غسایی هستند.
مدل کف صابونی که لایه نازکی از کف صابون را روی لبه های وتکیه گاه ها با اشکال مختلف می کشند و کشیده ترین و نازک ترین لایه را پدید می آورد .سپس از آن عکسبراری شده و الگو برداری می شود.

مزایای سازه های چادری:
1- ریشه در سنت کهن چادر سازی دارند.
2- به لحاظ ارزانی مصالح، سهولت اجراو سرعت برپایی بسیار جذاب می باشند.
از اولین کاربرد های این نوع چادر ها در سالن های نمایشی و سیرک ها و چادر های ارتش می باشد پیشرفت فن آوری های امروز باعث شده است تا:
1) دوام و طول عمر مصالح بیشتر شود.
2) مقاومت در برابر آتش سوزی بیشتر شود.
3) گسترش حریق و دودهای ساطعه کاهش می یابد.
4) انرژی کمتری برای تنظیم شرایط محیط حاصل می شود.
مثلا در مناطق گرمسیر با استفاده از این غشاء ها می توان مقدار زیادی از نور خورشید را منعکس کرده و دمای ساختمان را با صرف انرژی کمتری تنظیم نمود و در مناطق سردسیر با بهره گیری از لایه های عایق حرارتی که منعطف و مات می شوند با انژری کمتری شرایط مطبوع حاصل می شود.